Interview with Silje Storm Drabitius
Polska wersja niżej / Polish version below
Hello Everyone! Today I bring you an interview with a queen of concert photography - Silje Storm Drabitius (http://www.siljestormdrabitius.com/). We talked about photographing metal bands, solo performers, her inspirations. What's more, you can find a lot of little tips for concert photography, so get down to reading this interview ASAP!
Nott (Metal Hellvolution): Please tell me, how did you get into photography at all? Have you always planned to be a festival/concert photographer?
Silje Storm Drabitius: I have been interested in photography since I was very young, I started to play around with my parents' camera, then I got a pocket camera when I was 6 years old. When I was around 12, I inherited a Ricoh camera from my uncle. Then I got totally hooked on Photography. I was also a music lover, so when my friends and I started a rock club in my hometown it was natural to take pictures. I got my first press pass for a rock magazine at the age of 15, I was covering local bands and bands that were playing in my town. I was also covering the local jazz festival for a newspaper. My parent took me and my brother along to many concerts from we were kids, the highlight for me was my first festival in Ireland at the age of 7 years old. I got so fascinated by the whole thing. It was a huge folk-rock festival somewhere in Ireland. I remember it very well, the excitement. Also when my father took me and my Brother to a Gary Moore concert in 1985, when I was 11, my brother was 9.
I wanna share the feelings and moments with others. It moved me and I want others to join in. I was making a lot of mixtapes since I was around 7 years old, and also I love to collect music.
I wanted to be an artist, so after a while, I mainly moved on to painting, drawing, and installation. Then into video again and took up Photography when I felt lost in what I could express with painting.
Music was still a huge part of my life as a listener, I used to perform in different genres of music, Mostly with vocals as my instrument, a little on bass, guitar, and the Norwegian Harding fiddle for around 6 years.
N (MH): How do You choose concerts that you want to photograph? Are you a photographer on each show that you go to or sometimes you're only an audience?
Silje S. D.: I started to shoot shows with friends and friends of friends, then the artists that I like. I didn't have much money, so it was a way to see shows, but also for the curiosity for what I could get out of my photos as interesting.
When I started out for real again 3 years ago, I started out with bands I like to see and capture. I tend to be nerdy about stuff, so I was also interested to work with different music and venues. I feel like I paint with light and shadow, then it was really nice to see what the different places and bands expressed and how I captured it.
In the last 3 years, I have been shooting around 400 bands, the last two years have been a little crazy. But I have learned a lot.
Now I have got Jobs from different webzines, some magazine, promotion Companies, bands. Then I do shows, I wouldn't pick, but it is really nice, especially when I got All-access, then I can try shooting from different angles, use the whole venues. The hard thing is not to get too many pictures ha ha, because they have a tighter deadline on getting the pictures. At my first job like that, I ended up with 5000 pictures, they wanted 30 the next day. I have to mention that I also had a 1,5-hour drive back home then, and had to work All night, get my kids to school, and happily made it by the 9 hours time delay to Los Angeles.
I got many offers, also to go on Tour in Europe with a big US rock band. It was tempting, but I am a single parent, so it was not possible right now.
So well I don't stick to Norway and also try to balance it.
N (MH): How do you know when you should take a photo of a performer? Do you see a certain expression that you particularly want to capture or you just shoot away and hope that you'll capture something special?
Silje S. D.: When I get in front of the scene, I get hyperfocused, everything else disappears, I have to observe closely the performers, it is like hunting at the right moment.
I often check out the bands before if it is possible, so I know their appearance a little and what to expect. But, I capture what I find interesting, sometimes it is the experience with the whole band, sometimes the light and shadows are the most interesting. I love haze and smoke and not typical lights.
And the shots that I think are the most interesting, are not always the pictures I like the best when I go through them after the shows. When I was using analog Photography, it was so different, I used a lot of money on film, but I still took fewer pictures than today.
At ordinary concerts, it's crucial to photograph the first three songs - it is so important to capture things instantly. When I started to do shows at bigger venues, it's smart to slow down a little. I remember very well the first big show I was hired to capture, I had All-access and could take as many pictures as I liked.
N (MH): Do you think that capturing all these emotions that musicians show on a stage, is an easy task? Or do you maybe concentrate more on a person him/herself rather than their expressions and emotions?
Silje S. D.: It is not easy, I have to focus, I can't be very social before the shows, I have to prepare myself a lot. It is like extreme sports, I never drink anything, except water. It is often the 2 or 3 first songs at the concert that are the most important, it is often many photographers in the pit, so if you aren't focused, you miss a moment. The hardest one was at a Megadeth show in Oslo - they were supporting Judas Priest at the biggest indoor arena in Oslo. Some hours before the show, the photographers got the message that we only could Photograp 60 seconds on the 3 first songs. It was also my first time in that venue, as a Photographer and also with a new camera. We were 8 photographers, everybody was stressed. But, well I put the camera on continuous shoot mood and got some decent pictures after all!
When I capture the moment, then it could be a close up portrait or the whole stage. I try to capture every band in the way it feels right to do, the mood, the energy, the light, the shadow, the audience, sometimes the venues.
N (MH): How do you balance taking photos and watching a concert at the same time? Do you feel and absorb the music the same way while taking the photos compared to watching a show as a regular person?
Silje S. D.: I listen better to music when I take photos, so sitting down and enjoying it like the rest of the audience, mostly gets me stressed out.
N (MH): Do you feel like your concert photography skills evolved with time? Did these skills come to you naturally, or did you have to learn them?
Silje S. D.: Of course, my photographing style evolves with time. I'm educated as an artist at the National Academy of Arts in Oslo, where I got a master's degree. I was working mostly with photography and video-based art there, trained in digital and analog photography. In my art, I have been working a lot with staged photography, where I have total control over the outcome of the images - so now, when I got the live shows to shoot, I try to catch the so-called 'frozen' scenes from the concerts.
N (MH): I was wondering if you maybe feel connected to performers' creative energy and their feelings, which they tell us through their music, but you feel them while taking the pictures rather than through the music?
Silje S. D.: Yes, absolutely. I always feel the energy from the performers and also the audience. Mostly it's a good thing, but sometimes I feel like every click with my camera disturbs everyone. That's a sign of either a really fantastic concert or the total opposite.
N (MH): Do the festivals/shows usually ask you to photograph or do you volunteer?
Silje S. D.: I started out as a volunteer, but now I get hired on different conditions. From the publishing Company, the bands, festivals and do on. I actually got Jobs through my Instagram account (https://www.instagram.com/stormd_livephotography/) from different places in the world.
N (MH): Do you consider photography to be your hobby or a job that you have to do to bring people new photos to look at?
Silje S. D.: It is my passion, I see things in scenes every day, I want to share the moment I catch with people. When doing art, I tend to exhibit my art big, because then it feels like it is alive again. I also used to do installations with video, photos, sounds, and light so the audience would get a total experience. When I make money, it's a bonus, because then I will be able to work less with stuff I don't like that much.
N (MH): Do you have a favorite camera that you use? Or maybe you have several? How do you choose a camera which you want to use at a concert?
Silje S. D.: I have tried out different cameras through the years Ricoh, Nikon, Canon, Panasonic, and now I ended up with Sonya7iii. I wish I got one more, but that's a money issue. I also got only two lenses, my objective is a zoom lens 24-240. It makes it possible to shoot at many different locations.
I love the mirrorless cameras, they are much better than before. They give possibilities to shoot at very high iso, in the dark, where I could not get results before. This is especially interesting with the dark Black Metal concert.
N (MH): Which way of photography do you like more - analog or digital? And why?
Silje S. D.: I love both, the digital gives me more pictures, but I love to work manual. I have been working in the darkroom to develop both black + white, and color. Right now, I try to print some with my pro printer, to get the physical feelings with my pictures again, not just online.
N (MH): What was the first show that you've ever photographed? Did you like how those photos turned out later?
Silje S. D.: My first show was in my home town when I was 14 years old I think. I was way too young to be there. It was an upcoming rock band they are now one of the biggest from that generation, called Dumdum Boys. I just found the pictures, some of them are not that bad. But I did it without a press pass and without a professional camera - still, it was fun.
N (MH): Can you tell us what was your favorite concert/festival that you've ever photographed? And why is it special to you?
Silje S. D.: It is hard to pick favorites because it has been so many. Every show is unique!
N (MH): Right now, online concerts are getting quite popular. But do you think that regular festivals will come back as soon as the virus situation will be over?
Silje S. D.: I think it will be both, people are longing for people, to be social again and feel alive again.
But, the online experience gives people the chance of new experiences and see an artist that would not be seen in their country.
A lot of artists also start new collaborations this year, and a lot of more things like rehearsals and behind the scene videos are coming out.
N (MH): Do you have your favorite bands that you like to photograph? Or maybe performers make no difference to you?
Silje S. D.: I have been so lucky to photograph a lot of my musical heroes this past 3 years, but it many more I would love to capture, if I could pick one, I think it has to be Diamanda Galas.
But, it is fun to photograph the young and new ones, I love to discover new bands, that's one of my favorite.
And I wish I got the chance to go on Tour and be on stage like I was offered to do with Sum 41 on their European tour some years back, that I had to turn down. I am curious about the energy on big venues from the artist's perspective and I want to experience it.
N (MH): Are you looking up to different photographers? Or do you rather focus on your own work and try to polish it until it's 100% awesome in your eyes?
Silje S. D.: Every Photographer is unique, but not All of them got their own style, so live the ones that do their own thing best. It is the same with arts, you have a lot of artists that can copy beautiful landscapes, but not show their energy in them, I like the ones that put their personal view and perspective to it.
N (MH): Did you prefer to photograph shows 10-15 years ago or now? What is the difference between shows back in time?
Silje S. D.: I like it all, all concerts are unique.
N (MH): Is there a difference in photographing small concerts compared to different festivals? Do you focus then on different expressions, emotions, but also technical stuff like lightning?
Silje S. D.: I like it both, but need breaks, that's harder at festivals. I learned to take breaks at festivals, find a corner or something because when I am in a hyperfocused mood for too long, I also take in All impressions and I get exhausted for days after a festival.
N (MH): If you had to choose to photograph your dream band, then which one would it be?
Silje S. D.: It is hard to pick, I like so many bands and types of music, but it would be cool to be on stage with Mr. Bungle or Iron Maiden on their next Europan Tour. I Just photographed Mike Patton's ones with his band Dead Cross, he is so fantastic to photograph, a lot of expressions All the time. Now he got a new album with Mr. Bungle, it would be fun to capture then. Iron Maiden got a lot going on on stage, it would be a real challenge, but fun.
Up next is hopefully a very small covid friendly concert with Enslaved in my home town Kongsberg, with around 40 people on the 18th of December, hope it will happen!.
N (MH): Thank you so much for taking your time and answering all these questions. We all deeply appreciate your work and creativity that you put into taking such beautiful photos!
Silje S. D.: Thank you so much for the support, it has been a different year, so good to get some interesting and good questions from you.
Witam wszystkich! Dzisiaj przynoszę wam wywiad z królową fotografii koncertowej - Silje Storm Drabitius (http://www.siljestormdrabitius.com/). Rozmawiałyśmy o fotografowaniu zespołów metalowych, solowych wykonawców, jej inspiracjach. Co więcej, możecie znaleźć wiele małych wskazówek dotyczących fotografii koncertowej, więc zabierzcie się do lektury tego wywiadu jak najszybciej!
Nott (Metal Hellvolution): Proszę, powiedz mi, jak w ogóle wszysztko się zaczęło? Czy zawsze planowałaś zostać fotografem festiwalowym/koncertowym?
Silje Storm Drabitius: Fotografią interesowałam się od najmłodszych lat, zaczęłam bawić się aparatem moich rodziców, potem dostałam aparat kieszonkowy, gdy miałam 6 lat. Kiedy miałam około 12 lat, odziedziczyłam po wujku aparat Ricoh. Wtedy całkowicie uzależniłam się od fotografii. Byłam również miłośniczką muzyki, więc kiedy wraz z przyjaciółmi założyliśmy klub rockowy w moim rodzinnym mieście, robienie zdjęć było naturalne. Pierwszą przepustkę prasową do magazynu rockowego dostałam w wieku 15 lat, zajmowałam się występami lokalnych zespołów i zespołów, które grały w moim mieście. Zajmowałam się też relacjami z lokalnego festiwalu jazzowego dla gazety. Moi rodzice zabierali mnie i mojego brata na wiele koncertów, ale dla mnie najważniejszym wydarzeniem z dzieciaństwa był mój pierwszy festiwal w Irlandii w wieku 7 lat. Tak bardzo mnie to zafascynowało. To był ogromny festiwal folk-rockowy gdzieś w Irlandii. Pamiętam to bardzo dobrze, to podniecenie. Również pamiętam kiedy mój ojciec zabrał mnie i mojego brata na koncert Gary'ego Moore'a w 1985 roku, kiedy miałam 11 lat, a mój brat 9.
Chcę podzielić się uczuciami i chwilami z innymi. Poruszyło mnie to co widzę na koncertach i chcę, by inni się przyłączyli. Oprócz tego, od 7 roku życia robiłam wiele mixtape'ów, a także uwielbiam zbierać muzykę.
Chciałam być artystką, więc po pewnym czasie przeszłam głównie do malowania, rysowania i instalacji. Potem znów do wideo i zajęłam się fotografią, kiedy czułam się zagubiona w tym, co mogłam wyrazić za pomocą malarstwa.
Muzyka była nadal ogromną częścią mojego życia jako słuchacza, występowałam w różnych gatunkach muzycznych, głównie z wokalem jako moim instrumentem, trochę na basie, gitarze i norweskim skrzypcu Hardinga przez około 6 lat.
N (MH): Jak wybierasz koncerty, które chcesz sfotografować? Czy jesteś fotografem na każdym koncercie, na który chodzisz, czy czasem jesteś zwyczajną publicznością?
Silje S. D.: Zaczęłam fotografować koncerty z przyjaciółmi, potem z artystami, którzy mi się podobają. Nie miałam dużo pieniędzy, więc to był sposób na oglądanie pokazów, ale też ciekawość tego, co mogłam wydobyć z moich zdjęć.
Kiedy 3 lata temu znów zaczęłam na poważnie, to były to zespoły, które lubię oglądać i uwieczniać. Mam tendencję do bycia kujonem w różnych rzeczach, więc byłam również zainteresowana pracą z różnymi muzykami. Czuję, że podczas robienia zdjęć maluję światłem i cieniem, a w efektach naprawdę miło zobaczyć, co różne miejsca i zespoły wyraziły i jak to uchwyciłam.
Przez ostatnie 3 lata fotografowałam około 400 zespołów - Ale też dzięki temu wiele się nauczyłam.
Teraz dostaję zlecenia z różnych webzinów, magazynów, firm zajmujących się promocją, zespołów. Również fotografuję koncerty, których nie wybrałbym sama. Gdy tylko mam okazję i dobre warunki to robię tyle zdjęć ile się tylko da - trudno jest zrobić zbyt wielu zdjęć ha ha ha... W mojej pierwszej pracy w ten sposób fotografowałam koncert, skończyłam z 5000 zdjęć (wszystkie mi się podobały), a oni chcieli 30 fotogarfii następnego dnia...musiałam bardzo się spieszyć z ich obróbką... Muszę wspomnieć, że miałam też 1,5 godziny jazdy do domu wtedy, i pracowałam całą noc!
Dostałam wiele ofert, również na Tournee po Europie z dużą amerykańską grupą rockową. To było kuszące, ale jestem samotnym rodzicem, więc w tej chwili nie było to możliwe.
Więc tak naprawdę, nie trzymam się Norwegii, staram się jeżdzić po róznych krajach, i strzelać zdjęcia zespołom z zagranicy.
N (MH): Skąd wiesz, kiedy powinnaś zrobić zdjęcie wykonawcy? Czy widzisz jakieś wyrażenie, które szczególnie chcesz uchwycić, czy po prostu strzelasz i masz nadzieję, że uchwycisz coś wyjątkowego?
Silje S. D.: Kiedy staję przed sceną, robię się nadpobudliwa, wszystko inne znika, muszę uważnie obserwować wykonawców, to jest jak polowanie w odpowiednim momencie.
Często wcześniej sprawdzam zespoły, o ile jest to możliwe, więc znam trochę ich wygląd, historię i wiem, czego się spodziewać. Ale chwytam to, co wydaje mi się interesujące, czasami jest to zdjęcie z całym zespołem, czasami światło i cienie są najbardziej interesujące. Uwielbiam mgłę i dym, a nie tylko typowe światła.
A ujęcia, które uważam za najciekawsze, nie zawsze są zdjęciami, które lubię najbardziej, gdy przechodzę przez nie po koncertach. Kiedy korzystałam z fotografii analogowej, było tak różnie, że zużywałam dużo pieniędzy na film, ale i tak zrobiłam mniej zdjęć niż dzisiaj.
Na zwykłych koncertach najważniejsze jest sfotografowanie pierwszych trzech utworów - tak ważne jest, aby uchwycić wszystko od razu. Kiedy zaczęłam robić zdjęcia pokazom w większych lokalach, mądrze jest trochę zwolnić. Bardzo dobrze pamiętam pierwszy duży koncert, do którego zostałam wynajęty, miałam dostęp do wszystkiego i mogłam zrobić tyle zdjęć, ile mi się podobało.
N (MH): Czy uważasz, że uchwycenie tych wszystkich emocji, które muzycy pokazują na scenie, jest łatwym zadaniem? A może skupiasz się bardziej na osobie jako całości, niż na jego / jej wyrażeniach i emocjach?
Silje S. D.: To nie jest łatwe, muszę się skupić, nie mogę być bardzo towarzyska przed występami, muszę się bardzo dobrze przygotować. To jest jak sporty ekstremalne, nigdy nie piję niczego przed fotografowaniem, oprócz wody. Często najważniejsze są 2 lub 3 pierwsze piosenki na koncercie, często jest wielu fotografów wokół Ciebie, więc jeśli nie jesteś skupiony, to zdjęcia nie wyjdą. Najtrudniejszy moment dla mnie, był na koncercie Megadeth - wspierali Judas Priest na największej krytej arenie w Oslo. Kilka godzin przed pokazem, otrzymaliśmy wiadomość, że możemy sfotografować tylko 60 sekund na 3 pierwszych piosenkach. Był to również mój pierwszy raz w tym miejscu, jako fotograf, a także z nowym aparatem. Było nas 8 fotografów, wszyscy byli zestresowani. Ale, cóż, ustawiłam aparat na ciąg zdjęciowy i otrzymałam dzięki temu kilka porządnych zdjęć!
Kiedy uwieczniam moment, wtedy może to być portret z bliska lub cała scena. Staram się uchwycić każdy zespół w taki sposób, w jaki jest to właściwe, zawsze chcę zawrzeć nastrój, energię, światło, cień, publiczność, czasami miejsca.
N (MH): Jak równoważysz robienie zdjęć i oglądanie koncertu w tym samym czasie? Czy czujesz i wchłaniasz muzykę w ten sam sposób podczas robienia zdjęć, co podczas oglądania koncertu jako zwykła osoba?
Silje S. D.: Lepiej słucham muzyki, kiedy robię zdjęcia, więc siadanie i cieszenie się nią, jak reszta publiczności, głównie mnie stresuje.
N (MH): Czy czujesz, że twoje umiejętności fotografii koncertowej ewoluowały z czasem? Czy te umiejętności przyszły do Ciebie naturalnie, czy też musiałaś się ich nauczyć?
Silje S. D.: Oczywiście, mój styl fotografowania ewoluuje z czasem. Jestem wykształcona jako artysta w National Academy of Arts w Oslo, gdzie uzyskałam tytuł magistra. Pracowałam tam głównie z fotografią i sztuką wideo, szkoliłam się w zakresie fotografii cyfrowej i analogowej. W swojej sztuce dużo pracuję z fotografią inscenizowaną, gdzie mam całkowitą kontrolę nad rezultatami zdjęć - więc teraz, kiedy mam do zrobienia występy na żywo, staram się uchwycić tzw. sceny "zamrożone" z koncertów.
N (MH): Zastanawiałam się czy może czujesz się związana z energią twórczą wykonawców i ich uczuciami, które opowiadają nam poprzez swoją muzykę, oraz czujesz je podczas robienia zdjęć, a nie tylko poprzez muzykę?
Silje S. D.: Tak, absolutnie. Zawsze czuję energię wykonawców, a także publiczności. Przeważnie jest to dobra rzecz, ale czasami czuję, że każde kliknięcie mojego aparatu przeszkadza każdemu wokół mnie. To jest oznaka albo naprawdę fantastycznego koncertu, albo totalnego przeciwieństwa.
N (MH): Czy festiwale/pokazy zazwyczaj proszą cię o zrobienie zdjęć, zatrudniają, czy jesteś wolontariuszem?
Silje S. D.: Zaczynałam jako wolontariusz, ale teraz zatrudniam się na innych warunkach. Z firmy wydawniczej, zespołów, festiwali i tak dalej. Pracę dostaję poprzez moje konto Instagram ( https://www.instagram.com/stormd_livephotography/ )z różnych miejsc na świecie.
N (MH): Czy uważasz fotografię za swoje hobby, czy pracę, którą musisz wykonywać, aby zapewniać publice nowe zdjęcia do oglądania?
Silje S. D.: To jest moja pasja, widzę rzeczy w scenach każdego dnia, chcę dzielić się z ludźmi momentem, w którym je łapię. Kiedyś robiłam też instalacje z wideo, zdjęciami, dźwiękami i światłem, żeby publiczność miała pełne doświadczenie. Kiedy zarabiam pieniądze, to jest to bonus, bo wtedy będę mogła mniej pracować z rzeczami, które aż tak bardzo mi się nie podobają.
N (MH): Czy masz ulubiony aparat, którego używasz? A może masz kilka? Jak wybierasz aparat, którego chcesz użyć na koncercie?
Silje S. D.: Próbowałam różnych aparatów przez lata Ricoh, Nikon, Canon, Panasonic, a teraz skończyłam z Sonya7iii. Chciałabym mieć jeszcze jeden, ale to jest kwestia pieniędzy. Mam też tylko dwa obiektywy, moim najlepszym jest obiektyw z powiększeniem 24-240. Umożliwia on strzelanie zdjęć w wielu różnych miejscach, pod różnymi kątami.
Uwielbiam bezsoczewkowe kamery, są o wiele lepsze niż poprzednio. Dają możliwość fotografowania na bardzo wysokim iso, w ciemności, gdzie wcześniej nie mogłam uzyskać efektów. Jest to szczególnie interesujące w przypadku ciemnych, mało oświetlonych koncertów Black Metalowych.
N (MH): Jaki sposób fotografowania lubisz bardziej - analogowy czy cyfrowy? I dlaczego?
Silje S. D.: Uwielbiam oba, cyfrowy daje mi więcej zdjęć, ale uwielbiam też pracę manualną. Pracuję w ciemni, aby wywoływać zdjęcia zarówno czarno-białe, jak i kolorowe. W tej chwili staram się wydrukować niektóre z cyforych fotografii na mojej profesjonalnej drukarce, aby ponownie uzyskać fizyczne uczucia z moich zdjęć, a nie tylko prze ekran.
N (MH): Jaki był twój pierwszy pokaz, który kiedykolwiek sfotografowałś? Podobało Ci się jak te zdjęcia później wyszły ?
Silje S. D.: Mój pierwszy pokaz był w moim rodzinnym mieście kiedy miałam 14 lat. Byłam za młoda, żeby tam być. To był wschodzący rockowy zespół, który teraz jest jednym z największych z tego pokolenia, o nazwie Dumdum Boys. Właśnie znalazłam te zdjęcia, niektóre z nich nie są takie złe. Ale robiłam to bez przepustki prasowej i bez profesjonalnego aparatu fotograficznego - mimo wszystko, było fajnie.
N (MH): Możesz nam powiedzieć jaki był Twój ulubiony koncert/festiwal, który kiedykolwiek fotografowałaś? I dlaczego jest on dla Ciebie wyjątkowy?
Silje S. D.: Trudno jest wybrać ulubione, ponieważ było ich tak wiele. Każdy koncert jest wyjątkowy!
N (MH): W tej chwili, koncerty online stają się całkiem popularne. Ale czy myślisz, że regularne festiwale powrócą, jak tylko skończy się sytuacja z wirusem?
Silje S. D.: Myślę, że będzie to i jedno, i drugie, ludzie tęsknią za ludźmi, za tym, żeby znów być w towarzystwie i czuć się 'żywym'.
Ale koncert online daje ludziom szansę na nowe doświadczenia i zobaczenie artysty, który inazcej nie odwiedził by ich kraju.
N (MH): Czy masz swoje ulubione zespoły, które lubisz fotografować? A może wykonawcy nie robią dla Ciebie żadnej różnicy?
Silje S. D.: Miałam to szczęście fotografować wielu moich muzycznych bohaterów przez ostatnie 3 lata, ale o wiele więcej chciałabym uchwycić, jeśli mogłabym wybrać jeden, to chyba Diamanda Galas.
Ale fajnie jest fotografować młodych i nowych, uwielbiam odkrywać nowe zespoły, to jeden z moich ulubionych plusów koncertowej fotografii.
I chciałabym mieć szansę pojechać w trasę koncertową i być na scenie razem z zespołem by móc uchwycić ich z bliska, tak jak zaproponowało mi Sum 41 na ich europejskiej trasie kilka lat temu, którą musiałam odrzucić. Jestem ciekawa energii na wielkich scenach z perspektywy artysty i chcę jej doświadczyć.
N (MH): Czy podglądasz innych fotografów? A może raczej skupiasz się na własnej pracy i starasz się ją wypolerować, aż w twoich oczach będzie w 100% niesamowita?
Silje S. D.: Każdy fotograf jest wyjątkowy, ale nie każdy z nich ma swój własny styl, więc inspiruję tymi, którzy robią swoje najlepiej. Tak samo jest ze sztuką, masz wielu artystów, którzy potrafią kopiować piękne krajobrazy, ale nie pokazują w nich swojej energii, lubię tych, którzy stawiają na to swój osobisty pogląd i perspektywę.
N (MH): Czy wolałaś fotografować pokazy 10-15 lat temu czy teraz? Jaka jest różnica pomiędzy pokazami?
Silje S. D.: Podobają mi się one wszystkie, każdy koncert jest wyjątkowe.
N (MH): Czy jest różnica w fotografowaniu małych koncertów w porównaniu z różnymi festiwalami? Czy skupiasz się wtedy na różnych wyrażeniach, emocjach, ale także na technicznych rzeczach jak błyskawica?
Silje S. D.: Podoba mi się to i to, ale potrzebuję przerw, to jest trudniejsze na festiwalach. Jednak nauczyłam się robić przerwy, znaleźć kącik czy coś, bo kiedy za długo jestem w hipernapędzonym nastroju, biorę też na siebie wszystkie wrażenia i wyczerpuję się na wiele dni po festiwalu.
N (MH): Gdybyś miała wybrać fotografowanie swojego wymarzonego zespołu, to który by to był?
Silje S. D.: Trudno wybrać, lubię tak wiele zespołów i rodzajów muzyki, ale fajnie byłoby być na scenie z Mr. Bungle lub Iron Maiden na ich następnej europejskiej trasie. Właśnie sfotografowałam Mike'a Pattona z jego zespołem Dead Cross, on jest tak fantastyczny do fotografowania, dużo ekspresji przez cały czas. Teraz wydał nowy album z Mr. Bungle, wtedy byłoby fajnie go sfotografować. U Iron Maiden z kolei, dużo dzieje się na scenie, to byłoby prawdziwe wyzwanie, ale i zabawa.
Następny jest, mam nadzieję, bardzo mały i przyjazny koncert z Enslaved w moim rodzinnym mieście Kongsberg, z około 40 osobami (18 grudnia)!
N (MH): Bardzo dziękuję za poświęcenie czasu i udzielenie odpowiedzi na wszystkie te pytania. Wszyscy bardzo doceniamy Twoją pracę i kreatywność, którą wkładasz w robienie tak pięknych zdjęć!
Silje S. D.: Bardzo dziękuję za wsparcie, to był inny, zwariowany rok, więc miło było dostać kilka ciekawych i dobrych pytań od Ciebie.
Questions written by / Edited by Nott
#blackmetal #deathmetal #thrashmetal #concertphotography #blackmetalphotography #norwegianphotographer #stormdlivephotography
