JUDAS PRIEST – 'Defenders Of The Faith' (1984) Back To The Past Series

Polska wersja niżej / Polish version below

  Today, in the next installment of the 'Back To The Past' series, another heavy metal gem and a flagship album for this genre of metal music. Today we are talking about the album 'Defenders Of The Faith' (1984) of the already legendary musical formation - Judas Priest! By many fans of the heavy metal genre, they are called 'Gods of Heavy Metal -' Metal Gods'. I cordially invite you to my memories of their above album!

   At the very beginning, it is worth noting and mentioning in which year 'Defenders Of The Faith' was released, it is 1984, so a few years before heavy metal bands such as Judas Priest or Iron Maiden slowly began to use synthesizers and keys for their albums. With the Judas, it was 1986 when after 'Defenders Of The Faith' they released their next album called 'Turbo' (1986) and Iron Maiden it was also the same year because in 1986 the Maiden released the album 'Somewhere in Time' ( 1986) on both of these albums there is a fairly large and significant use of synthesizers in heavy metal music. Of course, many fans and listeners of these bands were divided. Some liked it very much, others liked it quite the contrary, and were outraged that their beloved bands were drifting away from playing pure heavy metal without any additional effects. They just felt that through synthesizers and keyboards this heavy metal could become more pop, commercial, light, and become more electronic music. Of course, I am one of the first listeners who liked it very much. In my opinion, both in the Judas and the Maidens, the use of synthesizers and keyboards made it even more fun to emphasize the atmosphere and climate of heavy metal music. It has become even more elaborate, more interesting, often darker and it has gained such an old-school retro character. I really like it. On this album, which I mention today, we also have the slow use of synthesizers by the Judas. What we can hear in the bridge in track number 4 called - 'The Sentinel' We start from the very beginning of this great and immortal album! The first opening track is 'Freewheel Burning', the beautiful speed of this piece, the beautiful guitar collaboration of two brilliant musicians - Gleen Tipton and K.K. Downing! A real feast for heavy metal gourmets. Privately, I also think that Rob Halford had his best vocal form on this album. A great and magical voice in every track in this material that defines what real Heavy Metal is. The next track is 'Jawbreaker' also a fast track and reminiscent of the atmosphere of the sound like the previous composition - "Freewheel Burning" The third number on this album is 'Rock Hard, Ride Free' here we have a bit of a slowdown, and it's more of a Hard Rock number but a really decent and great track. Especially the chorus in this composition is quickly remembered and it is very pleasant to sing. Well, now came my number one track from this album, from which I also have a nickname on Metalhellvolution - 'The Sentinel', a great composition from beginning to end. In my opinion, the sound of these guitars here is a real symbol and a synonym for how real heavy metal is supposed to sound. Everything is simply amazing here. Halford's voice in the transition in this piece and its narrative is a very metaphysical and magical experience for me while listening. Halford really feels in this piece that he put all his passion, energy, and power! The fifth track is 'Love Bites', another track, which, like in the case of other tracks on this album, i.e. - 'Rock Hard, Ride Free' and 'Some Heads Are Gonna Roll' has a more hard rock atmosphere, but again, they are brilliant compositions because they are very melodic songs with choruses that are simply memorable. In general, these three tracks on this album remind me of driving some old type car, a very old-school Ferrari on Route 66 in America and these great pieces were just playing on the car radio while driving! The sixth track of 'Eat Me Alive' is a very interesting piece and quite energetic. There is also some kind of mystical and dark atmosphere in this track. "Some Heads Are Gonna Roll" is like I mentioned about this track above. Just another really good track in a more hard rock climate, which reminds me of driving a car on the roads and highways of the United States. The eighth track is really the first release on this album and a kind of quiet heavy/power ballad with a stronger hit at the end of the track. We are talking about 'Night Comes Down', a great atmospheric number that is best listened to at night. The last numbers on this album, i.e. pieces nine and ten, can actually be combined into one composition and are a very nice clasp and the end of this album. For me, the climate and structure of these two tracks have a very anthem atmosphere. I associate this composition with a song, also  by Judas Priest - 'United' from their album 'British Steel' (1980)

   To sum up, the album 'Defenders Of The Faith' (1984) by Judas Priest is one of those Heavy Metal albums where if someone who calls himself a lover of the heavy metal genre does not know him, then such a person can be really ashamed. Perfect material from start to finish. Great sound of each instrument, great mix, and mastering as well as the entire production of this album, and above all its unique atmosphere of the 80s. An album that for me can only get one rating and it is of course 10 out of 10! It is also worth adding at the very end that this version of the album that I have listened to and have in my collection in the remastered edition is enriched with the bonus track 'Turn On Your Light' and 'Heavy Duty / Defenders Of The Faith in the live version (live) where the first bonus track 'Turn On Your Light' is really beautiful and a nice bonus. A track that resembles another composition from this album with its structure and atmosphere namely reminds me of the song - 'Night Comes Down'

You can listen full album here: https://www.youtube.com/watch?v=-wePlCVmXfo&t=132s 

Sentinel

 Dzisiaj w kolejnej odsłonię serii 'Back To The Past' kolejna heavy metalowa perełka i sztandarowa już płyta dla tego gatunku muzyki metalowej. Mowa dzisiaj o krążku 'Defenders Of The Faith' (1984) legendarnej już formacji muzycznej – Judas Priest! Przez wielu fanów gatunku heavy metalowej są nazywani 'Bogami Heavy Metalu' – 'Metal Gods' Serdecznie zapraszam do mojego wspomnienia ich powyższego albumu! 

  Na samym początku warto zauważyć i zaznaczyć w którym roku został wydany 'Defenders Of The Faith' jest to rok 1984, a więc parę lat przed tym jak zespoły heavy metalowe takie jak właśnie Judas Priest, czy Iron Maiden powoli zaczęły używać syntezatorów, oraz klawiszy do swoich albumów. U Judasów był to rok 1986 kiedy właśnie po 'Defenders Of The Faith' wydali swój kolejny album o nazwie 'Turbo' (1986) a u Iron Maiden również był to ten sam rok, bo w 1986 roku Maideni wydają płytę 'Somewhere in Time' (1986) na oby tych płytach jest dość duże i znaczące użycie syntezatorów w muzyce heavy metalowej. Oczywiście wielu fanów i słuchaczy tych zespołów byli podzieleni. Jednym bardzo się to podobało, a innym wręcz przeciwnie, i byli oburzeni, że ich ukochane zespoły oddalają się od grania czystego heavy metalu i wolą ten bez żadnych dodatkowych efektów. Po prostu poczuli, że przez syntezatory i klawisze ten heavy metal może się stać jakby bardziej popowy, komercyjny, lekki i stać się bardziej już muzyką elektroniczną. Ja oczywiście należę do grona tych pierwszych słuchaczy, którym się to bardzo spodobało. Według mnie zarówno u Judasów jak i u Maidenów użycie syntezatorów i klawiszy dało jeszcze fajniejszego podkreślenia atmosfery i klimatu muzyki heavy metalowej. Stała się ona jeszcze bardziej rozbudowana, ciekawsza, często mroczniejsza i zyskała taki charakter retro old-schoolowy. Bardzo mi się to podoba. Na tym albumie, który dzisiaj wspominam również mamy powoli użycia syntezatorów przez Judasów. Co możemy usłyszeć w przejściu (bridgu) w utworze numer 4 o nazwie – 'The Sentinel' Zaczynamy od samego początku tego znakomitego i nieśmiertelnego albumu! Pierwszy otwierający numer to 'Freewheel Burning' piękna szybkość tego kawałka, piękna współpraca gitarowa dwóch genialnych muzyków czyli – Gleen Tipton i K.K. Downing! Prawdziwa uczta dla heavy metalowych smakoszy. Prywatnie uważam też, że Rob Halford na tym albumie miał swoją najlepszą formę wokalną. Kapitalny i magiczny głos w każdym utworze w tym materiale, które definiuje czym jest prawdziwy Heavy Metal. Następny kawałek to 'Jawbreaker' również szybki kawałek i kojarzący mi się z klimatem brzmienia jak poprzednia kompozycja czyli 'Freewheel Burning' Trzeci numer na tej płycie to 'Rock Hard, Ride Free' tutaj mamy już nieco zwolnienie, i jest to bardziej Hard Rockowy numer, ale naprawdę porządny i bardzo świetny numer. Zwłaszcza refren w tej kompozycji szybko zapada w pamięć i bardzo przyjemnie się go śpiewa. No, a teraz przyszedł mój numer jeden utwór z tej płyty, od którego jak zresztą mam przecież też nick na Metalhellvolution :D czyli – 'The Sentinel' wspaniała kompozycja od początku do końca. Brzmienie tych gitar tutaj na start według mnie są prawdziwym symbolem i synonimem jak ma brzmieć prawdziwy heavy metal. Tu jest wszystko po prostu rewelacyjne. Głos Halforda w przejściu w tym utworze i jego narracja, wręcz jest jak dla mnie podczas słuchania jest bardzo metafizycznym i magicznym przeżyciem. Halford w ten kawałek swoim głosem naprawdę czuć, że włożył swoją całą pasję, energię i moc! Piąty kawałek, czyli 'Love Bites' to już kolejny kawałek, który tak jak w przypadku innych kawałków na tej płycie, czyli np. – 'Rock Hard, Ride Free' i 'Some Heads Are Gonna Roll' ma bardziej hard rockowe klimaty, ale znowu i tak są genialnymi kompozycjami, ponieważ są to bardzo melodyczne kawałki z refrenami, które po prostu zapadają w pamięć. Ogólnie te trzy kawałki na tej płycie kojarzą mi się jakby się jechało jakimś samochodem starego typu, bardzo old-schoolowym Ferrari po Route 66 w Ameryce i w radiu samochodowym właśnie leciały w czasie jazdy te świetne kawałki! Szósty kawałek 'Eat Me Alive' to z kolei bardzo ciekawy utwór i dość energiczny. Jest w tym kawałku również, jakiś klimat mistyczności i mroczności. 'Some Heads Are Gonna Roll' to jak już wspomniałem o tym kawałku wyżej. Po prostu kolejny naprawdę dobry utwór w bardziej hard rockowych klimatach, kojarzący mi się z jazdą samochodem po szosach i autostradach Stanów Zjednoczonych. Ósma kompozycja to tak naprawdę pierwsze zwolnienie na tym albumie i coś w rodzaju spokojnej heavy/power balladki z mocniejszym uderzeniem na końcu utworu. Mowa o 'Night Comes Down' świetny klimatyczny numer, który najlepiej właśnie słucha się nocą. Ostatnie numery na tej płycie czyli kawałki dziewięć i dziesięć, można tak naprawdę połączyć w jedną kompozycję i są bardzo fajną klamrą i zakończeniem tego albumu. Klimat i budowa tych dwóch kawałków jak dla mnie ma bardzo klimat jakby hymnu. Te kompozycję kojarzą mi się z utworem, również właśnie Judas Priest – z 'United' z ich płyty ‘British Steel’ (1980) 

  Podsumowując, album 'Defenders Of The Faith' (1984) autorstwa Judas Priest to jeden z tych albumów Heavy Metalowych gdzie jeśli ktoś nazywający się miłośnikiem gatunku muzyki heavy metalowej nie zna go, no to po prostu taka osoba może się naprawdę wstydzić. Perfekcyjny materiał od początku do końca. Świetne brzmienie każdego instrumentu, świetny mix, oraz mastering jak i cała produkcja tej płyty i przede wszystkim jej niepowtarzalny klimat i atmosfera lat 80. Album, który jak dla mnie może dostać tylko jedną ocenę i jest to oczywiście 10 na 10! Warto, również na sam koniec dodać, że ta wersja płyty, którą słuchałem i posiadam w swojej kolekcji w remasterowanej edycji wzbogacona jest o bonusowy utwór 'Turn On Your Light' i 'Heavy Duty / Defenders Of The Faith' w wersji live (na żywo) gdzie pierwszy bonusowy utwór 'Turn On Your Light' jest naprawdę piękny i fajnym bonusem. Kawałek, który budową i klimatem przypomina inną kompozycję z tej płyty, a mianowicie utwór – 'Night Comes Down' 

Sentinel 

Całego albumu możesz posłuchać tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=-wePlCVmXfo&t=132s 

Judas Priest – Defenders Of The Faith, Columbia Records, 502134 2, May 7th, 2001 Remastered

.

.

#metalhellvolution, #JudasPriest, #Priest #metalgods #heavymetal, #Defendersofthefaith, #Backtothepast, #Backtothepastseries, #Metal #Metalmemories #Heavymetalfans, #Judaspriestfans, 

HEIMLAND - 'Fimbulvinter'

29th of January was for sure a great moment for black metal supporters - Norwegian band HEIMLAND released their long-awaited EP titled 'Fimbulvinter'.

The release contains only three tracks, and lasts around twelve minutes.

HEIMLAND emerged from the cold embrace of northern winds in Karmøy, and has been around so far for five years, with only two singles and one freshly released EP 'Fimbulwinter'.

Let's see what HEIMLAND prepared for us, if those twelve minutes will have all indispensable black metal music characteristics.

For sure, the cover art already heralds decent material and introduces a very dark, cold, and frozen mood, that will be present throughout the whole release.

Oh, my expectations were met right away... 

This happens rarely. I mean what band can blow you off your feet within the first few seconds of the first track?? Only those, that have been long enough in the music business and were able to improve and develop their style of playing. 

Rich, fat, and evil guitar riffs hit you right away - they catch your attention but doesn't stand before the mastery of drums or decent vocals - they rather are drawing your interest to them, and help in hearing the multiple 'easter eggs' hidden in the rich musical background.

Now I have to talk for a bit about the vocals... perfection, dedication, and pure pain could be heard in each track. They were painfully flawless under any condition, and what's more important, they brought a very dark, cold, and mischievous mood to the EP. 

That's not a long EP, so I can't really write a lot about it, but to sum up the review, I can surely say that this EP is a highlight of January. It's decent, extremely mood influential (most important characteristic, at least for me) and it most certainly is flawless when it comes to the musical mastery which the EP is. 

I know that HEIMLAND is a very fresh band, with not much material, but hearing the stuff they already have, I'm sure there's a very bright future waiting for them in terms of black metal.

I hope we'll hear WAY MORE material soon, which will be as splendid as 'Fimbulvinter'.

Nott

Listen to the EP here: 

https://open.spotify.com/album/1nniXIRJjjeJ91MPmnBYAN?si=LvU6phlaTt6WhYdXRMcM5g

29 stycznia był z pewnością wspaniałym momentem dla zwolenników black metalu - norweski zespół HEIMLAND wydał długo oczekiwaną EPkę zatytułowaną „Fimbulvinter”.

Wydanie zawiera tylko trzy utwory i trwa około dwunastu minut.

HEIMLAND wyłonił się z zimnych objęć północnych wiatrów w Karmøy i istnieje od pięciu lat, mając tylko dwa single i jeden świeżo wydany EP „Fimbulvinter”.

Zobaczmy, co przygotował dla nas HEIMLAND, czy te dwanaście minut będzie miało wszystkie niezbędne cechy dobrej muzyki black metalowej.

Na pewno okładka już zapowiada przyzwoity materiał i wprowadza bardzo mroczny, zimny i mroźny nastrój, który będzie obecny przez całe wydawnictwo.

Och, moje oczekiwania zostały spełnione od razu ...

To się prawie NIGDY nie zdarza. Chodzi mi o to, jaki zespół może zwalić cię z nóg w ciągu pocztkowych kilku sekund pierwszego utworu? Tylko ci, którzy są wystarczająco długo w branży muzycznej i mieli dużo czasu w stanie ulepszyć i rozwinąć swój styl grania.

Bogate, tłuste i podstępne gitarowe riffy od razu cię uderzają - przykuwają twoją uwagę, ale nie stoją przed mistrzostwem perkusji czy przyzwoitego wokalu - raczej przyciągają do nich zainteresowanie i pomagają usłyszeć wiele niespodzianek ukrytych w bogatym podkładzie muzycznym.

Teraz muszę trochę powiedzieć o wokalu… w każdym utworze słychać było perfekcję, poświęcenie i czysty ból przeszywający nasze zamrożone serca. Był do bólu bezbłędny w każdym momencie, a co ważniejsze, wniósł do EP-ki bardzo mroczny, chłodny i figlarny black metalowy nastrój.

To nie jest długa EPka, więc naprawdę nie mogę o niej dużo powiedzieć, ale podsumowując recenzję, z pewnością mogę stwierdzić, że ta EPka jest punktem kulminacyjnym stycznia. Jest przyzwoita, niezwykle wpływająca na nastrój (najważniejsza cecha, przynajmniej dla mnie) i na pewno jest bezbłędna, jeśli chodzi o mistrzostwo muzyczne, którym ona się szczyci.

Wiem, że HEIMLAND to bardzo świeży zespół, z niewielką ilością materiału, ale słysząc rzeczy, które już opublikowali, jestem pewna, że czeka na nich bardzo świetlana przyszłość w zakresie black metalu.

Mam nadzieję, że wkrótce usłyszymy O WIELE WIĘCEJ materiału, który będzie równie wspaniały jak „Fimbulvinter”.

Nott 

Tu przesłuchacie EPkę:

https://open.spotify.com/album/1nniXIRJjjeJ91MPmnBYAN?si=LvU6phlaTt6WhYdXRMcM5g

#blackmetal #norwegianblackmetal #heimland #fimbulvinter #blackmetalband #blackmetalep 

 THE STONE – 'Teatar Apsurda'  

Polska wersja niżej / Polish version below

 Today another album under the patronage of Mara Productions. The Stone is a Black Metal band from Serbia, Belgrade to be exact. I only had the pleasure of hearing their music a few days ago, and I really fell in love with it. It is perfect and you can feel the passion of black metal playing. And their release called "Teatar Apsurda" smells really like the spirit of Slavic paganism! I cordially invite you to my review of their album - Teatar Apsurda!

 What my ears picked up immediately after listening to this album for the first time is that The Stone is really great at building an atmosphere, and all the surroundings around their material. The album runs at the speed of light from start to finish which is a very big plus, because there is no question of boredom on this album. We have beautiful energy and sound power throughout this album. In addition, it is also great that the band does not sing in the most popular language in the world - in English. The musicians present their songs and lyrics in their native language. Thanks to this, it gives an even greater atmosphere to this material. Another really strong and bright side of this album are the excellent guitar riffs (especially their sound) as well as the work of drums with a bass guitar. Definitely, my favorite compositions on "Teatar Apsurda" are: "Moj grob" with fantastic riffs especially at the end of this number, and the title track "Teatar Apsurda" is also a great strong composition. It is all due to the fact that on this album the atmospheric choirs and very interestingly used atmospheric and ambient inserts deserve a lot of praise. In some places, the riffs and guitar melodies on this album remind me of the activities of the Ukrainian band Pagan Black / Folk metal called Kroda. I felt similar sounds here in terms of ambient inserts and articulation on guitars. At the end, I think that the vocalist's voice on this album also deserves praise, it is very aggressive and has the right growl for this type of material and playing.

 To sum up, The Stone - "Teatar Apsurda" is a really great piece of Black metal playing straight from the heart and passion and straight from Serbia. We have a great and really good mix and mastering of the whole album and in the sound. This material influenced me so much that it made me want to get interested in deeper metal bands from Serbia. I sense that I have a great adventure in terms of discovering metal music from this country.

Sentinel 

Here you can buy a Vinyl LP of this album: https://awakeninginthedark.pl/pl/p/The-Stone-Teatar-apsurda-Vinyl-12-LP-/117 

 

Here you can listen to the album:https://thestonehorde.bandcamp.com/album/teatar-apsurda 

 Dzisiaj kolejna płyta pod patronatem Mara Productions. The Stone to pochodzący z Serbii, dokładnie z Belgradu zespół grający Black Metal. Miałem przyjemność poznać ich muzykę dopiero kilka dni temu, i naprawdę się w niej zakochałem. Jest perfekcyjna i czuć w niej pasję black metalowego grania. No i pachnie ich wydawnictwo o nazwie 'Teatar Apsurda' naprawdę duchem Słowiańskiego pogaństwa! Serdecznie zapraszam na moja recenzję ich płyty – 'Teatar Apsurda'! 

 Co od razu moje uszy wychwyciły po pierwszym przesłuchaniu tego albumu to to, że The Stone naprawdę świetnie potrafią nabudować atmosferę, klimat i całą otoczkę wokół swojego materiału. Album mknie z prędkością światła od początku do końca co jest bardzo dużym plusem, ponieważ nie ma mowy o jakichkolwiek momentach nudy na tej płycie. Mamy piękną energię i moc brzmienia przez cały czas trwania tego krążka. Dodatkowo świetne jest też to, że zespół nie śpiewa w najpopularniejszym języku świata, czyli w angielskim tylko muzycy prezentują swoje utwory, teksty we własnym ojczystym języku. Dzięki temu to nadaje jeszcze większego klimatu temu materiałowi. Kolejną naprawdę mocną i jasną stroną tej płyty są doskonałe riffy gitarowe (ich brzmienie zwłaszcza) jak i praca perkusji z gitarą basową. Zdecydowanie moje ulubione kompozycje na 'Teatar Apsurda' to: 'Moj grob' z fantastycznymi riffami zwłaszcza w zakończeniu tego numeru no i tytułowy kawałek' Teatar Apsurda' jest również wspaniałą mocną kompozycją. To wszystko też za sprawą tego, że na tym albumie na dużą pochwałę zasługują klimatyczne chórki, oraz bardzo ciekawie użyte wstawki atmosferyczne i ambientowe. Miejscami w sumie riffy, oraz melodie gitarowe na tym albumie kojarzą mi się z działalnością Ukraińskiego zespołu Pagan Black / Folk metalowego o nazwie Kroda. Odczułem tutaj podobne brzmienia właśnie w kwestii wstawek ambientowych, oraz artykulacji na gitarach. Na sam koniec myślę, że na pochwałę zasługuje także głos wokalisty na tym krążku, jest bardzo agresywny i ma pasujący growl w sam raz do tego typu materiału i grania. 

 Podsumowując, The Stone – 'Teatar Apsurda' to naprawdę świetny kawałek Black metalowego grania prosto od serca i z pasji i prosto z Serbii. Mamy tutaj świetny i naprawdę dobry mix i mastering całej płyty i jej brzmienia. Ten materiał wpłynął na mnie też tak bardzo, że wzbudził we mnie chęć zainteresowania się głębszego zespołami metalowymi właśnie z Serbii. Wyczuwam, że czeka mnie wspaniała przygoda w kwestii odkrywania muzyki metalowej właśnie z tego kraju. 

Tutaj kupicie płytę w wersji Vinyl LP: https://awakeninginthedark.pl/pl/p/The-Stone-Teatar-apsurda-Vinyl-12-LP-/117 

Tutaj posłuchacie albumu: https://thestonehorde.bandcamp.com/album/teatar-apsurda 

Sentinel 

.

.

.

#metalhellvolution, #Serbiametal #blackmetal #paganmetal #metalheads #metalalbum #maraproductions #TheStone #Teatarapsurda #Blackmetalfans #albumreview #metalreview #metalalbumreview

 HELLOWEEN – Pumpkins United World Tour (Warszawa, Hala Koło) 28.11.2017 

Polska wersja niżej / Polish version below 

 Today, another concert memory! Even though it's been 4 years since that event, I still feel like it was yesterday! The real fathers of Power Metal and the band that had a great influence on the development of this metal genre, Helloween under the leadership of Kai Hansen. I cordially invite you to my memories of this event.

 When I found out that Helloween will play a concert in Poland, I was extremely happy, but when I read even more about the details of this concert, I was moved, because Kai Hansen and my favorite vocalist (and privately also my favorite voice from all over the world of music returned to the band. not only metal) - Michael Kiske! At first, I thought that it wasn't really happening, just that I was dreaming. Whoever is a fan of this music group like me, probably knows that the members of the band were very quarreling with each other at one time. I think Kai Hansen was in a dispute with Michael Kiske, among others. Some say that the reason for the disputes between them was that on their 4th album - "Chameleon" from 1993, some of the then line-up Helloween experimented with music a lot and on this album, they seemed to depart from their typical Power / Speed metal playing, and they went into what I think can be called more Melodic / Hard, Alternative Rock. I think it was Kiske who left metal very much at that time and wanted to record something completely different and calmer. This disliked Helloween drummer, the tragically deceased Ingo Schwichtenberg, who committed suicide in 1995. He was the one who liked the Helloween style the most. From "Walls of Jericho" (1985) to "Keeper of the Seven Keys Part II" (1988) Of course, these are all just presumptions and rumors heard somewhere from Helloween fans who tried to be always close to your beloved band and find out everything about them. As it really was, I think that only the musicians themselves know what exactly they were arguing about, and we fans can only guess and guess. Anyway, after so many years, the musicians finally reconciled, which resulted in the fact that in Helloween we have 3 vocalists on stage during the concert (Andy Deris, Michael Kiske, and a guitarist and vocalist from Helloween's debut, the co-founder of this band, Kai Hansen). I already felt that I would hear my beloved songs of this band, in such a line-up where I would have the pleasure to hear and see my idol - Michael Kiske so I was super excited and I was looking forward to the concert day! When that day of the Helloween concert in Poland came (exactly in Hala Koło in Warsaw), I remember that moment very well. It was quite cold then, probably around -10 degrees Celsius at night, and of course, due to the fact that I was very excited about this event, I forgot the XD jacket from home and I had 2 hours (Before the organization of the whole event started letting people into the hall) - just wait. All in all, it was very cool, because now I have something to remember and the thought that I would see my beloved band soon really warmed me up. And finally! Fans were let into the Hala Koło building and the whole show started. The curtain goes down! To start with energy right away song - "Halloween" I was at this concert with my friend from my former band and I remember we screamed and sang this song so much that after the concert he and I just lost our voice and we had a lot of hoarseness. I must praise here how the musician's established Setlist in concert because she was really incredibly good. The band played practically all my favorite songs from my favorite Helloween albums. I shed my tears the most with the songs: "A Tale That Wasn't Right", "Forever and One" (Neverland), "Eagle Fly Free", "Keeper of the Seven Keys", "Future World" "I Want Out" And now the last ones songs that really impressed me and squeezed tears from my eyes to the end, that is - Medley songs from "Walls Of Jericho" (in private I consider this album along with the "Thundersteel" (1998) by the band Riot to be bible speed metal and how should this genre of music be played) "Starlight / Ride The Sky / Judas - Kai Hansen and his incredible power and emotions that can be heard in his guitar and voice, that he really plays from the heart and passion. And finally, my number one track played at this concert (when it comes to the way it is performed live) or "How Many Tears" - just the lyrics, the vocal melody in this track, and the guitar parts make me mega moving. For me, this composition is a real power metal masterpiece! 

 To sum up, for me, this concert of Helloween, with such a line-up, was a really amazing experience, something unique and magical. Of course, Michael Kiske made the most impression on me, 30 years after the release of "Keeper Of The Seven Keys" Part I and II, having the same vocal as then in the past is something extraordinary and amazing for me. In general, the first 3 albums in the Helloween discography are for me, privately, also in my top 10 list of my favorite metal records. In the end, I think that if the Helloween team is back together and they are at peace with each other, then up there from heaven or wherever Ingo is now their first drummer to kill himself. He looks down on them now, is proud of them, and happy that they have returned to real power/speed metal. Helloween, in my opinion, is now experiencing its "second youth". I am looking forward to their next concert in Poland and I will certainly go there. Especially since Helloween announced that at the beginning of April this year they will release a new song, a single called "Skyfall", on which Kiske will also be on vocals. I can not wait. It is also worth emphasizing that the second singer of Helloween - Andi Deris presented himself very interestingly and nicely at this concert. Although, unfortunately, I will never be a fan of his voice and I just don't like his style. Kiske is forever for me!

Sentinel

  Dzisiaj kolejne wspomnienie koncertowe i to jakie! Chociaż od tego wydarzenia minęło już 4 lata, ja nadal czuję jakby to było wczoraj! Prawdziwi ojcowie Power Metalu i zespół, który miał bardzo wielki wpływ na rozwój tego gatunku metalu czyli Helloween pod wodzą Kai Hansena. Serdecznie zapraszam do mojego wspomnienia tego eventu.  

  Kiedy dowiedziałem się, że Helloween zagra koncert w Polsce niesamowicie się ucieszyłem, ale kiedy przeczytałem jeszcze więcej o szczegółach tego koncertu to aż się wzruszyłem, ponieważ do zespołu powrócił Kai Hansen i mój ulubiony wokalista (a prywatnie także mój ulubiony głos z całego świata muzyki, nie tylko metalowej) – Michael Kiske! Na początku w sumie myślałem, że to się nie dzieje naprawdę tylko, że śnie. Kto jest fanem tej grupy muzycznej tak jak ja, to wie zapewne, że członkowie zespołu swego czasu byli bardzo ze sobą pokłóceni. Między innymi chyba Kai Hansen był w sporze z Michaelem Kiske. Niektórzy twierdzą, że powodem sporów miedzy nimi było to, że na ich 4 albumie czyli – „Chameleon” z 1993 roku część z ówczesnego składu Helloween bardzo eksperymentowała z muzyką i właśnie na tym albumie jakby odeszli od swojego typowego Power/Speed metalowego grania, a poszli w coś co według mnie można nazwać już bardziej Melodic/Hard, Alternative Rockiem. Chyba właśnie Kiske odszedł w tamtym okresie mocno od metalu i chciał nagrać coś zupełnie innego i bardziej spokojniejszego. To bardzo nie spodobało się perkusiście Helloween, tragicznie zmarłemu Ingo Schwichtenbergowi, który popełnił samobójstwo w 1995 roku. On właśnie najbardziej lubił styl grania Helloween Od „Walls of Jericho” (1985) do "Keeper of the Seven Keys Part II" (1988) Oczywiście to wszystko to tylko domniemania i plotki usłyszane gdzieś tam od fanów Helloween, którzy starali się być zawsze blisko swojej ukochanej kapeli i wszystkiego się o nich dowiedzieć. Jak było naprawdę, myślę że tylko sami muzycy wiedzą o co dokładnie się pokłócili, a my fani możemy tylko się domyślać i gdybać. W każdym bądź razie po tylu latach muzycy w końcu się pogodzili czego efektem jest to, że w Helloween mamy podczas koncertu 3 wokalistów na scenie (Andiego Derisa, Michaela Kiske, oraz gitarzystę i wokalistę z debiutu Helloween, współzałożyciela tego zespołu czyli Kai Hansena) Kiedy już czułem, że usłyszę moje ukochane kawałki tego zespołu, i to w takim składzie gdzie będę miał przyjemność na żywo usłyszeć i zobaczyć swojego idola – Michaela Kiske no to byłem mega podekscytowany i z niecierpliwością czekałem już tylko na dzień koncertu! Kiedy już nadszedł ten dzień zobaczenia Helloween w Polsce (dokładnie w Hali Koło w Warszawie)  doskonale pamiętam i wspominam ten moment. Było wtedy dość zimno, w nocy chyba około -10 stopni Celsjusza, a ja oczywiście z racji tego że byłem bardzo podjarany tym wydarzeniem zapomniałem z domu kurtki XD i musiałem 2 godziny (zanim organizacja całego wydarzenia zaczęła wpuszczać ludzi do hali) - po prostu czekać. W sumie to było fajne bardzo, bo teraz mam co wspominać, a myśl, że niedługo zobaczę swój ukochany zespół naprawdę mnie rozgrzewała. No i w końcu! Wpuszczono fanów do budynku Hali Koło i całe przedstawienie się zaczęło. Kurtyna w dół! Na start od razu z energią utwór –"Halloween" Byłem na tym koncercie z moim kolegą z mojego byłego zespołu i pamiętam, że tak się darliśmy i śpiewaliśmy ten utwór, że po koncercie on i ja po prostu straciliśmy głos i mieliśmy dużą chrypkę. Muszę tutaj pochwalić jak muzycy ustalili Setliste koncertową bo była naprawdę niesamowicie dobra. Zespół zagrał praktycznie wszystkie moje ulubione kawałki z moich ulubionych również płyt Helloween. Najbardziej uroniłem łzy przy utworach: "A Tale That Wasn’t Right", "Forever and One"(Neverland), "Eagle Fly Free" "Kepper of the Seven Keys", "Future World" "I Want Out" I teraz ostatnie utwory, które zrobiły na mnie naprawdę największe wrażenie i do końca wycisnęły z moich oczu łzy wzruszeń, czyli – Medley kawałków z „Walls Of Jericho” (prywatnie uważam te płytę obok ''Thundersteel" (1988) zespołu Riot za biblie speed metalu i jak powinno się grać ten gatunek muzyki właśnie) "Starlight/Ride The Sky/Judas" – czyli Kai Hansen i jego niesamowita moc i emocje, które słychać w jego gitarze i głosie, że gra on naprawdę od serca i pasji. No i na koniec mój mumer jeden kawałek zagrany na tym koncercie (jeśli chodzi o sposób jego wykonania na żywo) czyli "How Many Tears" – po prostu tekst, melodia na wokal w tym utworze i partie gitarowe mnie mega wzruszają. Dla mnie ta kompozycja to prawdziwe power metalowe arcydzieło! 

  Podsumowując, dla mnie ten koncert Helloween i to w takim składzie był naprawdę niesamowitym przeżyciem, czymś wyjątkowym i magicznym. Najbardziej wrażenie zrobił na mnie oczywiście Michael Kiske, po 30 latach od wydania "Keeper Of The Seven Keys Part I i II"mieć taki sam wokal jak wtedy właśnie w przeszłości to jest dla mnie coś niebywałego i niesamowitego. Ogólnie 3 pierwsze płyty w dyskografii Helloween są dla mnie prywatnie również w moim top 10 zestawieniu moich ulubionych płyt metalowych. Na koniec tak sobie myślę, że jeśli ekipa Helloween jest znowu razem i są ze sobą pogodzeni, to tam na górze z nieba czy gdziekolwiek teraz jest Ingo ich pierwszy perkusista, który popełnił samobójstwo. To on patrzy teraz na nich z góry, jest z nich dumny i szczęśliwy, że wrócili do prawdziwego grania power/speed metalu. Helloween według mnie przeżywa teraz swoją „drugą młodość” Bardzo czekam na ich kolejny koncert w Polsce i z pewnością się na niego wybiorę. Zwłaszcza, że Helloween zapowiedzieli, że na początku kwietnia tego roku wydadzą nowy utwór, singiel o nazwie "Skyfall" na którym właśnie Kiske też będzie na wokalu. Nie mogę się doczekać. Warto także podkreślić, że na scenie na tym koncercie bardzo ciekawie i fajnie zaprezentował się także drugi wokalista Helloween – Andi Deris. Chociaż niestety nigdy chyba nie będę fanem jego głosu i po prostu jego styl mi nie podchodzi. Kiske dla mnie jest na pierwszym miejscu już na zawsze! 

Sentinel

.

.

.

#metalhellvolution #memoriesfromshows #liveconcert #helloween #powermetal #helloweenfans #powermetalfans #speedmetal #Pumpkinsunited #Metalliveshow #metalmusic #metal #metalgig #metalmemories

PRALAYA - 'Cosmophobos'

Today I have the pleasure to grace you with a quite recent release by an underground black metal band - PRALAYA.

'Cosmophobos' came out on October 16th, 2020 under the flag of the Russian underground label DEATH DEFIER PRODUCTIONS (link to their Bandcamp at the end of the review).

'Cosmophobos' is a three-track EP, lasting around 32 minutes, with lyrics written entirely in Portuguese. 

It doesn't happen very often, that not-English-speaking bands release material in their mother language, but when that happens, then usually that's top-level music. 

Let's see what that one-man band prepared for us.

'Cosmophobos' by PRALAYA.

The EP starts with 'Agios o Baphomet' which delivers a dark, mischievous mood, which is dictated by an old-school movie-like intro.

Strong, evil riffs grace you right from the beginning. They slowly grip you, and put you in a very deep and dark, anger-driven mood. Those passionate riffs collaborate with very balanced usage of drums - not too eccentric or anger-influenced. They are well thought through and rather kept on the slower pace to accompany and complete guitar riffs.

The vocals finished everything up flawlessly, adding way more darkness and that disturbing feeling of anger that is inherent when it comes to extreme metal - in this case, black metal.

Like I said, the flawlessly done musical background introduced some very meaningful emotions and dark mood, ticking all the boxes for a decent black metal release. 

I was very glad I got an opportunity to review this movie-soundtrack-sounding EP. 

Each black metal box was ticked, the musical side of the release was flawless, the mood was influenced greatly, what's more, the EP provoked some mystic visions. 

If you like old-school sounding new wave of black metal, then you'll enjoy 'Cosmophobos'. 

Check the EP in the link below, support the band and the label.

Nott 

Listen to the EP here: 

https://deathdefierproductions.bandcamp.com/album/pralaya-cosmophobos

    Dziś mam przyjemność przedstawić Wam całkiem nowe wydawnictwo undergroundowego zespołu black metalowego PRALAYA.

„Cosmophobos” ukazał się 16 października 2020 roku pod flagą rosyjskiej undergroundowej wytwórni DEATH DEFIER PRODUCTIONS (link do ich Bandcampu na końcu recenzji).

„Cosmophobos” to EP, składający się z trzech utworów, trwający około 32 minut, z tekstami napisanymi w całości w języku portugalskim.

Nie zdarza się często, że zespoły nieanglojęzyczne wydają materiał w swoim ojczystym języku, ale kiedy to się dzieje, zazwyczaj jest to muzyka na najwyższym poziomie.

Zobaczmy, co przygotował dla nas ten jednoosobowy zespół.

„Cosmophobos” od PRALAYA.

EPka zaczyna się od „Agios o Baphomet”, który zapewnia mroczny, niecny nastrój, który jest podyktowany od samego początku staromodnym, filmo brzmiącym intro.

Mocne, złowrogie riffy od początku cieszą się popularnością. Powoli cię chwytają i wprowadzają w bardzo głęboki i mroczny, napędzany złością nastrój. Te pełne pasji riffy współpracują z bardzo wyważonym użyciem bębnów - niezbyt ekscentrycznych ani pod wpływem złości. Są dobrze przemyślane i raczej trzymane w wolniejszym tempie, aby akompaniować i uzupełniać gitarowe riffy.

Wokal zakończył wszystko bezbłędnie, dodając o wiele więcej mroku i niepokojącego uczucia złości, które jest nieodłącznym elementem ekstremalnego metalu - w tym przypadku black metalu.

Jak powiedziałam, bezbłędnie wykonane muzyczne tło wprowadziło kilka bardzo znaczących emocji i mrocznego nastroju, spełniając wszystkie kryteria przyzwoitego black metalowego wydania.

Jestem bardzo zadowolona, że miałam okazję zrecenzować tę EP, która momentami brzmi jak ścieżka dźwiękowa z filmu.

Każde black metalowy wyznacznik był odznaczony, muzyczna strona wydawnictwa była bez zarzutu, miała duży wpływ na nastrój, co więcej EPka prowokowała mistyczne wizje.

Jeśli lubisz oldskulowe brzmienie nowej fali black metalu, spodoba ci się „Cosmophobos”.

Sprawdź EP w linku poniżej, wesprzyj zespół i wytwórnię.

Nott

Tu przesłuchacie EPkę:

https://deathdefierproductions.bandcamp.com/album/pralaya-cosmophobos 

#blackmetal #deathdefierproductions #russia #russianlabel #brazilianband #brazilianblackmetal 

 SABBAT / IMPURITY – 'Rage And Horrors' SPLIT 

Polska wersja niżej / Polish version below

  Today I have Split for you by this time, which is a really decent dose of Black / Thrash metal music. After all, this release has a real horde and great representatives of this genre of metal music. Today, the main characters will be the bands: Sabbat and Impurity. I cordially invite you to my review.

The first five compositions, and the whole of this split, belongs to the Brazilian band - Impurity. This musical formation introduces a unique atmosphere of this album from the very first track, ie "Under The Spell". Listening to the very beginning of this album, I guessed that it would have a very raw, mystical, dirty, and brutal atmosphere of sound. What I like the most about this release is that the sound of the whole material, as well as the mix and mastering, is very raw and of not very good quality. Thanks to that, it only gives a huge advantage to this type of publishing. We have a raw sound here, and listening to such an album we feel as if we were somewhere in the rehearsal room with these musicians and witnessed them recording this album live. (Of course, metal music fans who look the most at the high-quality sound of a recorded album in a studio, may not like this material in their case), but here the whole quality of the album really works to the advantage of this release. The sound and atmosphere of this split can be briefly described with these words - "Reality, and the cult of metal" (kvlt) While listening to all the songs on this release, I felt like I was in some depths of hell, surrounded by magical and occult scrolls. In addition to the great and aggressive riffs on this album, we also have some really great melody moments on the guitars and very solid drums work. During the whole split, I really liked how the Impurity team presented themselves, but for me the icing on the cake of this material is Sabbat! A real legend of Japanese Black / Thrash metal. Starting from the first track Sabbat on this split, which is on the sixth position, i.e. "13 Candles" until the last track by Sabbat and the last composition of this split in general, i.e. - Sabbat - "Nekromantik", we just have a mine of brilliant riffs and melodies perfectly characterizing the genre of Black / Thrash metal and characteristic vocals, also for this genre. I really pay tribute to these amazing metal Japanese because they did a beautiful job here. It is listened to with the greatest pleasure. 

 To sum up, if you love such metal music as, for example, albums from Brasilian Sepultura - "Morbid Visions" (1986) or Canadian Blasphemy - "Fallen Angel of Doom ... (1990) or, for example, Norwegian Aura Noir -" Black Thrash Attack (1996) then you have to get familiar with this split. A great release that emphasizes what "kvlt" metal is. I recommend!

Sentinel 

Here you can buy a digipack CD: https://awakeninginthedark.pl/pl/p/Sabbat-Impurity-Rage-and-Horrors-digipak-%2C-BlackThrash-Metal/613 

Here you can listen to the album preview: https://www.youtube.com/watch?v=ECXAsYGMmVc 

  Dziś mam dla was tym razem Split, który jest naprawdę porządną dawką Black / Thrash metalowego grania. W końcu mamy na tym wydawnictwie prawdziwą hordę i świetnych przedstawicieli tego gatunku muzyki metalowej. Dzisiaj głównymi bohaterami będą zespoły: Sabbat, oraz Impurity. Serdecznie zapraszam do mojej recenzji. 

  Pierwsze pięć kompozycji, oraz całość tego splitu należy do Brazylijskiego zespołu – Impurity. Ta formacja muzyczna już od pierwszego kawałka czyli od „Under The Spell” wprowadza w nas wyjątkowy klimat tego albumu. Słuchając już samego początku tej płyty domyśliłem się, że będzie miała ona bardzo surowy, mistyczny, brudny i brutalny klimat brzmienia. Najbardziej mi się podoba w tym wydawnictwie właśnie to, że brzmienie całości materiału jak i mix oraz mastering jest bardzo surowy i w niezbyt dobrej jakości. Dzięki czemu to tylko nadaję ogromnego atutu dla tego typu wydawnictw. Mamy tutaj surowość w brzmieniu, i słuchając takiej płyty czujemy się jakbyśmy byli gdzieś na sali prób z tymi muzykami i byli świadkami jak właśnie nagrywają na żywo tą płytę. (Oczywiście fani muzyki metalowej, którzy najbardziej patrzą na wysoką jakość brzmienia nagranej płyty w studiu, to w ich przypadku ten materiał może się nie spodobać ) to jednak tutaj naprawdę cała jakość albumu działa na wielką korzyść tego wydawnictwa. Brzmienie i klimaty tego splitu można krótko opisać tymi słowami – „Prawdziwość, oraz kult metalu” (kvlt) Podczas słuchania wszystkich utworów na tym wydawnictwie czułem się jakbym był w jakichś czeluściach piekieł, otoczony magicznymi i okultystycznymi zwojami. Oprócz znakomitych i pięknych w swojej agresji riffów na tym albumie, mamy też naprawdę wspaniałe momenty melodii na gitarach, oraz bardzo porządną pracę perkusji. Podczas całego splitu naprawdę bardzo podobało mi się jak zaprezentował się na nim zespół Impurity, to jednak jak dla mnie całą wisienką na torcie tego materiału jest zespół Sabbat! Prawdziwa legenda Japońskiego Black / Thrash metalu. Rozpoczynając od pierwszego utworu Sabbat na tym splicie, który jest na pozycji szóstej, czyli – „13 Candles” aż do ostatniego utworu Sabbat i ostatniej kompozycji tego splitu ogólnie, czyli – Sabbat – „Nekromantik” mamy po prostu kopalnie genialnych riffów, oraz melodii doskonale charakteryzujących gatunek Black / Thrash metalu i charakterystycznego wokalu, również dla tego gatunku. Naprawdę chylę czoła przed tymi niesamowitymi metalowymi Japończykami, bo wykonali tutaj kawał pięknej roboty. Słucha się tego z największą przyjemnością. 

 Podsumowując, jeśli kochasz takie brzmienie muzyki metalowej jak na przykład albumy Brazylijskiej Sepultury – „Morbid Visions” (1986) bądź  Kanadyjskie Blasphemy – „Fallen Angel of Doom…(1990) czy np. Norweskie Aura Noir –„Black Thrash Attack (1996) to musisz koniecznie zaznajomić się z tym splitem. Wspaniałe wydawnictwo, które podkreśla czym jest „kvlt” metal. Polecam! 

Sentinel 

Tutaj kupicie CD: https://awakeninginthedark.pl/pl/p/Sabbat-Impurity-Rage-and-Horrors-digipak-%2C-BlackThrash-Metal/613 

Tutaj posłuchacie skrótu, podglądu albumu: https://www.youtube.com/watch?v=ECXAsYGMmVc 

.

#Metalhellvoolution, #maraproductions,#impurity, #sabbat #Blackmetal #Thrashmetal #Occultmetal #metalsplit #split #rageandhorrors #metal #metalalbum #metalheads #metalalbums #metalalbumreview #metalreview 

NIECH CISZA MILCZY - general info / informacje + AZELS MOUNTAIN

Polska wersja niżej / Polish version below

Let Silence Be Silent (Niech Cisza Milczy ) Free Open Air Metal Festival. Come and the Darkness will overwhelm you !!!

The ninth edition of the Niech Cisza Milczy festival is coming on August 21, 2021, headlined by MORK - the young Norwegian giant of black metal. With other bands like Azel's Mountain (PL), Corruption (PL), Vendetta FM (ES), F.A.M (PL), VANE (PL), As Night Falls (PL) the show will be definitely worth remembering. H.EXE will be a special guest. A strong set of Polish bands, one from abroad and we are sure that the festival will succeed.

Niech Cisza Milczy festival will take place on August 21, 2021, in Poland's Pyskowice ul. Na Grobli 2. The festival starts at 14:00 and admission is 100% free, so you have a great opportunity to see your favorite bands for free!

Today's post will introduce you to AZEL'S MOUNTAIN - one of the bands which will play at the Niech Cisza Milczy festival, and definitely will kick our asses with their amazing dark songs! The band performs pagan black metal and originates from Wrocław, Poland. AZEL'S MOUNTAIN already has got two full-lengths and one EP in their discography. Their latest album 'Wieczny Sen', which we reviewed in October 2020, has met with a huge appreciation from metalheads all around the world and determined the band's strong position in the metal scene. With their amazing talent and determination for creating meaningful music, we surely will be graced with an outstanding performance on NIECH CISZA MILCZY in August.

Listen to their latest album 'Wieczny Sen' and the rest of their discography , support them through Bandcamp and get ready for Niech Cisza Milczy in August 2021!!!

https://azelsmountain.bandcamp.com/?fbclid=IwAR1Jet7r4IlKJCojdprpCKoxz9hdcHDGVaayp9aNc-BTgbSZO0bcKGTTMiE

AZEL'S MOUNTAIN's Facebook: https://www.facebook.com/Azels-Mountain-252026401640603

Niech Cisza Milczy Facebook: https://www.facebook.com/niechciszamilczy

Nott

Niech Cisza Milczy (Niech Cisza Milczy) Free Open Air Metal Festival. Przyjdź, a ciemność cię ogarnie !!!

Dziewiąta edycja festiwalu Niech Cisza Milczy odbędzie się 21 sierpnia 2021 roku, na czele którego stoi MORK - młody norweski gigant black metalu. Z innymi zespołami, takimi jak Azels Mountain (PL), Corruption (PL), Vendetta FM (ES), F.A.M (PL), VANE (PL), As Night Falls (PL) koncert na pewno będzie wart zapamiętania. H.EXE będzie gościem specjalnym. Mocny zestaw polskich zespołów, jeden z zagranicy i jesteśmy pewni, że festiwal się powiedzie.

Niech Cisza Milczy odbędzie się 21 sierpnia 2021 roku w polskich Pyskowicach ul. Na Grobli 2. Festiwal rozpoczyna się o godzinie 14:00, a wstęp jest w 100% darmowy, więc masz świetną okazję, aby zobaczyć swoje ulubione zespoły za darmo!

Dzisiejszy post przedstawi Wam AZELS MOUNTAIN - jeden z zespołów, które zagrają na festiwalu Niech Cisza Milczy i z pewnością skopią nam tyłki niesamowitymi mrocznymi utworami! Zespół wykonuje pogański black metal i wywodzi się z Wrocławia. AZELS MOUNTAIN ma już w swojej dyskografii dwa pełne albumy i jedną EP-kę. Ich najnowszy album „Wieczny Sen”, który recenzowaliśmy w październiku 2020 roku, spotkał się z ogromnym uznaniem ze strony metalowców z całego świata i zdecydował o silnej pozycji zespołu na metalowej scenie. Ich niesamowity talent i determinacja w tworzeniu znaczącej muzyki z pewnością uświetni nas znakomitym występem na NIECH CISZA MILCZY w sierpniu.

Posłuchaj najnowszego albumu AZELS MOUNTAIN „Wieczny Sen” i reszty dyskografii, wesprzyj ich przez Bandcamp i przygotuj się na Niech Cisza Milczy w sierpniu 2021 !!!

https://azelsmountain.bandcamp.com/?fbclid=IwAR1Jet7r4IlKJCojdprpCKoxz9hdcHDGVaayp9aNc-BTgbSZO0bcKGTTMiE

AZELS MOUNTAIN's Facebook: https://www.facebook.com/Azels-Mountain-252026401640603

Niech Cisza Milczy Facebook: https://www.facebook.com/niechciszamilczy

Nott

#metal #metalfestival #festiwal #openair #pyskowice #niechciszamilczy #azelsmountain #wiecznysen 

#paganmetal #paganblackmetal #polishmetal #polishpaganblackmetal #album #newalbum

#metalpromotion #metalopenairfestival #poland #polska

DEATHROW - 'Deathrow'

    DEATHROW - yet another black metal project, coming straight from Italy with a very long and wide discography. Today, I will focus on DEATHROW's compilation on cassette from 2018, which came out under the polish label - Morbid Chapel Records. 

Let's see what this one-man band came up with, if the material will be a representation of rather old-school black metal, or maybe a decent example of modern extreme metal.

Ladies and gentlemen... DEATHROW!

    The cassette starts with 'Neverending Rain' which right from the beginning transfers you to the mystical world, which will be expressed throughout the entire release.

The musical side of the record is decent, doesn't have many negative aspects to it. Guitar riffs collaborate flawlessly with bass and drums, they make a perfectly coherent whole, which is supposed to provoke many visions and meaningful emotions in you - and it certainly did. 

But before analyzing the emotional side, I have to mention the vocals. To be honest, they weren't' much to my liking... They sounded a bit too pushy, for me. Kind of as if the vocalist couldn't get them out there entirely and work with them to fit the music. In my opinion, they were too light, not fitted to the instruments.

Overall, this vocal mishap wasn't a big downside - the instruments made up for that mistake and they kept a good level of the material.

And now getting to a very important side of the release - the emotional side. 

The album provoked many feelings, visions as it should. You could definitely feel the anger, coldness, and brutality which was supposed to provide you this dark, isolated place, in which you can hide from the real world - and it certainly did. This place that the music created was very mystical, evil, and dark, what's more, it evoked a lot of almost touchable visions, and provided a decent amount of feelings, which at some points could even overwhelm you - but only in a positive way.

    Summing up, I have to say that the release is a decent portion of black metal mastery. It provides you everything you need to feel, hear and see, what's more, it gives you a great time while listening to it and allows you to discover a decent one-man project.

This release is a great bow-down to old-school black metal, as well as the new wave of it. 

Give this release a shot and share your thoughts about it! 

Nott

Here you can buy the cassette : 

https://morbidchapelrecords.com/produkt/deathrow-deathrow/

Here you can listen to the compilation: 

https://morbidchapelrecords.bandcamp.com/album/deathrow

    DEATHROW - kolejny black metalowy projekt, pochodzący prosto z Włoch z bardzo długą i szeroką dyskografią. Dzisiaj skupię się na kompilacji DEATHROW - kasecie z 2018 roku, która ukazała się pod polskim labelem - Morbid Chapel Records.

Zobaczmy, co wymyślił ten jednoosobowy zespół, czy materiał będzie reprezentacją raczej oldskulowego black metalu, czy może przyzwoitym przykładem nowoczesnego ekstremalnego metalu.

Panie i panowie ... DEATHROW!

    Kaseta zaczyna się od „Neverending Rain”- utwór ten od samego początku przenosi Cię do mistycznego świata, który będzie wyrażany przez cały czas trwania wydania.

Muzyczna strona płyty jest przyzwoita, nie ma wielu negatywnych aspektów. Gitarowe riffy bezbłędnie współpracują z basem i perkusją, tworzą idealnie spójną całość, która ma prowokować w tobie wiele wizji i znaczących emocji - co robi idealnie.

Zanim jednak przeanalizuję stronę emocjonalną, muszę wspomnieć o wokalach. Szczerze mówiąc, nie bardzo mi się podobały... Jak dla mnie brzmiały zbyt nachalnie. Trochę tak, jakby wokalista nie mógł ich całkowicie wyrzucić z siebie i pracować z nimi nad dopasowaniem do muzyki. Moim zdaniem były zbyt lekkie, za wysokie i za bardzo odznaczały się od instrumentów.

Ogólnie rzecz biorąc, ta wpadka wokalna nie była wielkim minusem - świetna praca instrumentalna nadrobiła ten błąd i zachowała dobry poziom materiału.

A teraz mówiąc o bardzo ważnej stronie wydawnictwa - stronie emocjonalnej.

Album wywołał wiele uczuć, wizji, dokładnie tak, jak powinien. Na pewno można było poczuć złość, chłód i brutalność, które miały zapewnić ci to mroczne, odosobnione miejsce, w którym można się ukryć przed prawdziwym światem - i na pewno tak się stało. To miejsce, które stworzyła muzyka, było bardzo mistyczne, złe i mroczne, co więcej, wywoływało wiele wizji, które prawie można było dotknąć lub się w nich znaleźć, i dostarczyło przyzwoitej ilości uczuć, które w niektórych momentach potrafiły nawet przytłoczyć - ale tylko w pozytywny sposób.

    Podsumowując, muszę powiedzieć, że to wydawnictwo to przyzwoita porcja black metalowego mistrzostwa. Zapewnia wszystko, czego potrzebujesz, co więcej, odkrujesz dotąt nieznane zakątki black metalu i z pewnością się w nim odnajdziesz słuchając muzyki, i odkrywając przyzwoity, jednoosobowy extreme metalowy projekt.

To wydawnictwo jest świetnym ukłonem w stronę oldschoolowego black metalu, jak również jego nowej fali.

Wypróbuj to wydanie i podziel się swoimi przemyśleniami na jego temat!

Nott

Tutaj kupicie kasetę:

https://morbidchapelrecords.com/produkt/deathrow-deathrow/

Tutaj przesłuchacie kompilację:

https://morbidchapelrecords.bandcamp.com/album/deathrow

#blackmetal #italianband #italianblackmetalband #italianblackmetal #blackmetalcassette #cassette #blackmetalrelease #morbidchapelrecords 

 IRONSWORD – ''Servants Of Steel'' LP 

Polska wersja niżej / Polish version below 

 Today we have a Heavy Metal hit. I admit that this is the first time I deal with this band, but I perceive it very well and I like the music that represents Ironsword - heavy metal straight from Portugal. 

 After listening to this album for the first time, I was actually a bit disappointed. Some riffs and melodies in particular tracks on this release gave the impression that they were repeated very often and were not very original. In addition, the whole sound quality, mix, and mastering do not work well together. I mean - instrumentally it is very beautiful here, you can clearly hear the sound of the guitar riffs (It is here with a bright and warm timbre, very metallic) but I mean the vocal sound on this album in relation to the rest of the instruments, ambient on this album. In my opinion, the vocal on this disc is too quiet (I would put it louder and more forward, and here it sounds muffled and somewhere behind the rest of the instruments) but these are the last drawbacks of this album in my opinion. Now let's move on to the big pluses of this material. Ironsword represents a very classic heavy metal with sound from the 80s and 90s. I like it very much because I am a fan of classic and epic heavy metal playing, and less like this heavy metal with a new sound, where the advantage is the sound of computers, technology in the settings guitars, etc. When I listened to ''Servants Of Steel'' - bands that could be an inspiration for Ironsword, such as Omen, Manilla Road, Manowar, or Battlerage (you can feel these similarities especially in the vocals and guitar parts during melodies and riffs) there are a few gems on the album, I mean interesting melodies and riffs, however, the number one track that I liked so much on this release is composition number 10 - "Black Colossus" - a really great melody of guitars, riffs and guitar harmony in general (a bit familiar like the way it is in the Iron Maiden style)

All in all, if you are a fan of the epic good heavy metal of the 80s and 90s this album is just for you. In addition, this album may be very interested in fans of Conan the Barbarian, because the band very often refers to the history and adventures of this hero in their lyrics. 

Ironsword Bandcamp: https://almamater.bandcamp.com/album/servants-of-steel  

Sentinel 

 Dzisiaj mamy uderzenie Heavy Metalowe. Przyznam, że po raz pierwszy mam do czynienia z tym zespołem, ale bardzo dobrze go odbieram i podoba mi się muzyka jaką reprezentuję Ironsword – czyli heavy metal prosto z Portugalii. Zapraszam na moją recenzję. 

 Po pierwszym przesłuchaniu tego krążka, w sumie byłem trochę zawiedziony. Niektóre riffy, oraz melodię w poszczególnych utworach na tym wydawnictwie sprawiały wrażenie jakby się bardzo często powtarzały i były mało oryginalne. Dodatkowo cała jakość brzmienia, mix oraz mastering nie za bardzo ze sobą współgra. W sensie – instrumentalnie jest tutaj bardzo pięknie, wyraźnie słychać brzmienie riffów gitarowych (Jest ono tutaj o jasnej i ciepłej barwie, bardzo metaliczne) ale chodzi mi o brzmienie wokalu na tym albumie w stosunku do reszty instrumentów, ambientów na tej płycie. Moim zdaniem wokal na tym krążku jest zbyt cichy (dałbym go głośniej, i bardziej na przód, a tu brzmi jakby był przytłumiony i był gdzieś z tyłu za resztą instrumentów) ale to już są właśnie ostatnie według mnie minusy tej płyty. Przejdźmy teraz do dużych plusów tego materiału. Ironsword reprezentują bardzo klasyczny heavy metalem z brzmieniem z lat 80 i 90. To mi się bardzo podoba, ponieważ sam jestem fanem klasycznego i epickiego grania heavy metalu, a mniej lubię ten heavy metal z nowym brzmieniem, gdzie przewaga jest brzmienia komputerów, technologii w ustawieniach gitar itp. Gdy słuchałem ''Servants Of Steel'' – to do mojej głowy wpadły takie zespoły, które mogły być inspiracją dla Ironsword jak: Omen, Manilla Road, Manowar czy Battlerage  (czuć te podobieństwa zwłaszcza w wokalu i partiach gitarowych podczas melodii i riffów) Na tym albumie jest kilka perełek, mam na myśli ciekawych melodii i riffów to jednak utwór numer jeden, który strasznie mi się spodobał na tym wydawnictwie to kompozycja numer 10, czyli "Black Colossus" – naprawdę świetna melodyka gitar, riffów i ogólnie harmonii gitarowej (trochę kojarząca mi się z taką jaka jest u Maidenów) 

 Podsumowując, jeśli jesteś fanem epickiego dobrego heavy metalu z lat 80 i 90 to ten album jest właśnie dla ciebie. Dodatkowo tym krążkiem mogą być bardzo zainteresowani fani – Conana Barbarzyńcy, ponieważ zespół bardzo często w swoich tekstach nawiązuje do historii i przygód tego bohatera. 

Ironsword Bandcamp: https://almamater.bandcamp.com/album/servants-of-steel 

Sentinel 

.

.

#metalhellvolution #portugalmetal #metalband #heavymetalfans #Ironsword #metalalbumreview #metalreview #review #heavymetal #epicmetal 

DARKTHRONE 'Total Death' (1996) - Back To The Past

    Today's a new post from our Back To The Past series, this time featuring DARKTHRONE!

The band which really needs no introduction, since they are well-known worldwide, and has been releasing killer albums quite regularly.

On this release, besides Nocturno Culto and Fenriz, other known musicians participated in writing lyrics besides  (Satyr, Ihsahn, Aggressor).

The album came out in 1996 on Moonfog Productions, featuring eight tracks and lasting around 36 minutes.

Let's jump right into the review of this top-level record!

It's difficult to review a musically outstanding and perfect Black Metal album - also, the one which is my favorite BM record of all time.

'Total Death' surely is a release that stands out as one of the strongest and most influential in DARKTHRONE'S discography. 

It contains Nocturno's very catchy, symphonic, and dark riffs, which go flawlessly with the technical perfectionism of Fenriz's drumming skills. 

What's more, on this particular record, Nocturno Culto's voice is in a top-level condition, it contains everything, that a decent black metal record should have - controlled scratchiness which, thankfully, doesn't sound as if someone was skinning a pig alive. In addition to that, a certain depth of vocals appeared, which was perfectly balanced, not too deep and growly, it didn't overwhelm you, in contrary to that, it added some kind of more mature and grown-up sound, to which many young black metal musicians still look up to this day. 

After listening to DARKTHRONE's full discography, 'Total Death' scored a name of my most favorite Black Metal album not only because of the catchy, creative musical side but also because of the rich in emotions and imagery visual side. I love the feeling when you put a certain Black Metal vinyl on your turntable for the first time, and right from the beginning it grips you and doesn't seem to let you go anytime soon. Right from the start, you get very brutal, anger-driven emotions that flow through the whole album, at some times being accompanied by a deep feeling of creativity and strong cooperation between all the people that participated in the creation of this release.

Everything goes well together, the music introduces all the emotions one by one, not making you feel overwhelmed or put under pressure to feel, understand, or hear everything at a first listen. 'Total Death' itself allows you to take your time in uncovering the album, discovering hidden gems, seeing the beautifully grim and dark visuals, which the music is supposed to evoke in you. For me, that was a vision of a person wandering through the snowy and dark woods, surrounded by the moon, stars, and howling wolfs.

Like, I said, it's unbelievably difficult to review an album, that is well known and appreciated in the extreme metal industry. 

The only thing which I can add is that 'Total Death' was, is, and still will be an album, which is going to inspire many upcoming metal musicians and bands to create their own material. Meanwhile, for me, this will be the album to which I will turn for black metal references, determinants, and inspiration, or just in the hope for it to make my dark days a bit more pleasant.

Nott

Here you can listen to 'Total Death': 

https://open.spotify.com/album/6VBWGW2lWQ4xMRzIYJSCx4?si=8ECq12z8SVOUphJfaP6Uqg

    Dzisiejszy post jest wprost z naszej autorskiej serii Back To The Past, a tym razem pod lupę wezmę DARKTHRONE!

Zespół, którego naprawdę nie trzeba przedstawiać, ponieważ jest znany na całym świecie i dość regularnie wydaje zabójcze albumy.

Na tym wydawnictwie, oprócz Nocturno Culto i Fenriza, w pisaniu tekstów uczestniczyli inni znani muzycy (Satyr, Ihsahn, Aggressor).

Album ukazał się w 1996 roku nakładem Moonfog Productions, zawierał osiem utworów i trwał około 36 minut.

Przejdźmy od razu do recenzji tego zabójczego wydawnictwa na najwyższym poziomie!

Trudno jest zrecenzować wybitny muzycznie i doskonały w każdym temacie Black Metalowy album - także ten, który jest moim ulubionym albumem BM wszechczasów.

„Total Death” jest z pewnością wydawnictwem, które wyróżnia się jako jedno z najsilniejszych i najbardziej wpływowych w dyskografii DARKTHRONE.

Zawiera bardzo chwytliwe, symfoniczne i mroczne riffy Nocturno, które doskonale komponują się z technicznym perfekcjonizmem umiejętności perkusyjnych Fenriza.

Co więcej, na tej konkretnej płycie głos Nocturno Culto jest na najwyższym poziomie, zawiera wszystko, co powinna mieć porządny black metalowy wokal - kontrolowane drapanie, które na szczęście nie brzmi tak, jakby ktoś żywcem skórował świnię . Do tego pojawiła się pewna głębia wokalu, była ona doskonale wyważona, ale nie za bardzo głęboka, więc nas nie przytłoczył, a wręcz przeciwnie, dodał coś w rodzaju bardziej dojrzałego i dorosłego brzmienia, do którego wielu młodzi muzycy black metalowi do dziś się zwracają w poszukiwaniu ciekawego brzmienia.

Po wysłuchaniu pełnej dyskografii DARKTHRONE, „Total Death” zdobył tytuł mojego ulubionego albumu Black Metal nie tylko ze względu na chwytliwą, kreatywną stronę muzyczną, ale także ze względu na bogatą w emocje i wizje stronę wizualną. Uwielbiam to uczucie, kiedy po raz pierwszy umieszczasz na swoim gramofonie black metalowy winyl, który od samego początku cię chwyta i nie pozwala ci odejść i przestać go słuchać. Od samego początku pojawiają się bardzo brutalne, napędzane złością emocje, które płyną przez cały album, czasami towarzyszy im głębokie odczucie kreatywności i silna współpraca między wszystkimi osobami, które brały udział w tworzeniu tego wydawnictwa.

Wszystko dobrze ze sobą współgra, muzyka wprowadza emocje jedna po drugiej, nie sprawiając, że czujesz się przytłoczony lub poddawany presji, aby poczuć, zrozumieć lub usłyszeć wszystko za pierwszym razem. Sam album „Total Death” pozwala nie spieszyć się z odkrywaniem ukrytych perełek, oglądaniem pięknie ponurych i mrocznych wizji, które muzyka ma w tobie wywoływać. Dla mnie była to wizja osoby wędrującej po zaśnieżonych i ciemnych lasach, otoczonej księżycem, gwiazdami i wyjącymi wilkami.

Jak powiedziałam, niewiarygodnie trudno jest zrecenzować album, który jest dobrze znany i ceniony w ekstremalnym świecie metalowym.

Jedyne, co mogę dodać, to to, że „Total Death” był, jest i nadal będzie albumem, który zainspiruje wielu nadchodzących metalowych muzyków i zespołów do stworzenia własnego mrocznego materiału. Tymczasem dla mnie będzie to album, do którego zwrócę się gdy będę potrzebować black metalowych odniesień, wyznaczników lub inspiracj, albo po prostu w nadziei, że uprzyjemni moje mroczne dni.

Nott

Tu przesłuchacie 'Total Death': 

https://open.spotify.com/album/6VBWGW2lWQ4xMRzIYJSCx4?si=8ECq12z8SVOUphJfaP6Uqg

#blackmetal #darkthrone #totaldeath #backtothepast #metalhellvolution #darkthronetotaldeath #vinyl #CD #blackmetalalbum #1996